Μια πρόσφατη ντοκιμαντέρ σειρά στο Netflix ρίχνει φως στην τραγική υπόθεση της Gabby Petito, μιας 22χρονης ταξιδιωτικής vlogger που δολοφονήθηκε από τον αρραβωνιαστικό της, Brian Laundrie, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού σε όλη τη χώρα το 2021. Η υπόθεση, που εξετάζεται στη σειρά “American Murder: Gabby Petito”, έχει προκαλέσει σημαντική οργή και ανησυχία για την έλλειψη παρέμβασης πριν βρεθεί το σώμα της Gabby στο Εθνικό Δάσος Bridger-Teton στο Wyoming. Ο Laundrie αργότερα αυτοκτόνησε, σύμφωνα με την ιατροδικαστική αναφορά.
Η υπόθεση της Gabby είναι μόνο μία από τις πολλές συγκλονιστικές περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας που αφορούν νέους ανθρώπους, και ιδιαίτερα εφήβους. Το ζήτημα παραμένει εξαιρετικά συνηθισμένο στις ΗΠΑ, με περίπου 1 στους 3 εφήβους να βιώνουν σωματική, σεξουαλική, συναισθηματική ή λεκτική κακοποίηση από τον σύντροφό τους, σύμφωνα με τα στοιχεία του Νοσοκομείου Παιδιών της Φιλαδέλφειας.
Οι συνέπειες της βίας στις σχέσεις των εφήβων μπορεί να είναι καταστροφικές, με τα θύματα να αντιμετωπίζουν συχνά μακροχρόνια ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, άγχος, κατάχρηση ουσιών και ακόμη και σκέψεις αυτοκτονίας, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC).
Πώς να ζητήσετε βοήθεια
Εάν εσείς ή κάποιο άτομο που γνωρίζετε αντιμετωπίζει σκέψεις αυτοκτονίας ή ψυχικές δυσκολίες, παρακαλώ καλέστε την Εθνική Γραμμή Βοήθειας 988 για την Αυτοκτονία και τις Κρίσεις, καλώντας το 988 για να μιλήσετε με έναν εκπαιδευμένο σύμβουλο ή επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Γραμμής 988 για περισσότερη στήριξη.
Η υποστήριξη των εφήβων στην πλοήγηση των σχέσεών τους μπορεί να είναι δύσκολη τόσο για τους ίδιους όσο και για τους γονείς, αλλά η ανοιχτή επικοινωνία και η επαγρύπνηση είναι ζωτικής σημασίας για την αποτροπή της βίας.
Σημάδια Προειδοποίησης
Αν και η σωματική βία, όπως το χτύπημα, το σπρώξιμο ή η σεξουαλική κακοποίηση, συχνά συνδέεται με κακοποιητικές σχέσεις, υπάρχει μια άλλη μορφή κακοποίησης που είναι εξίσου επικίνδυνη: ο καταναγκαστικός έλεγχος. Αυτή η τακτική περιλαμβάνει τη χειραγώγηση ή τον έλεγχο της συμπεριφοράς ενός συντρόφου με στόχο τη δημιουργία φόβου ή απομόνωσης, συχνά για να επιτευχθεί η κυριαρχία πάνω του.
Τα σημάδια του καταναγκαστικού ελέγχου μπορεί να περιλαμβάνουν υπερβολικές απαιτήσεις για να γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται ο σύντροφος, συνεχή παρακολούθηση της τοποθεσίας του, πίεση για την αποστολή ρητών εικόνων ή προσωπικών πληροφοριών όπως κωδικοί πρόσβασης και αποθάρρυνση από το να περνάει χρόνο με φίλους ή οικογένεια.
Πολλοί έφηβοι ενδέχεται να μην αναγνωρίσουν αυτές τις επιβλαβείς συμπεριφορές, καθώς τα ΜΜΕ συχνά παρουσιάζουν τη ζήλια ως ένδειξη αγάπης. Ωστόσο, η Δρ. Κρίστα Μεχάρι, κλινική ψυχολόγος, σημειώνει ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι ενδείξεις βαθύτερων και πιο επικίνδυνων προβλημάτων.
Η σεξουαλική καταναγκαστική συμπεριφορά αποτελεί επίσης έναν άλλο σημαντικό παράγοντα ανησυχίας. Ακόμη και αν δεν περιλαμβάνει βιασμό, κάθε μορφή πίεσης ή καταναγκασμού για σεξουαλική επαφή, όπως η μη επιθυμητή φιλί ή αγγίγματα, θεωρείται σεξουαλική κακοποίηση. Η συγκατάθεση πρέπει πάντα να είναι σαφής, ενθουσιώδης και συνεχής, και μπορεί να αποσυρθεί οποιαδήποτε στιγμή.
Επιπλέον, η αναπαραγωγική καταναγκαστική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει πίεση για απροστάτευτο σεξ ή χειραγώγηση σχετικά με τη αντισύλληψη ή την εγκυμοσύνη, είναι επίσης μια μορφή κακοποίησης που οι έφηβοι μπορεί να μην αναγνωρίζουν εύκολα.
Ερωτήσεις για τους Εφήβους σχετικά με τις Σχέσεις τους
Η Σέρι Χάμπι, διακεκριμένη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νότου, προτείνει στους γονείς και κηδεμόνες να κάνουν συχνές εξετάσεις στις σχέσεις των εφήβων τους. Οι έφηβοι πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβουν αν αντιμετωπίζουν προσβολές ή υποτίμηση στη σχέση τους, ιδιαίτερα όσον αφορά την εμφάνιση ή το βάρος τους.
Η Χάμπι τονίζει επίσης ότι οι έφηβοι στο Λύκειο πρέπει να προσέχουν συμπεριφορές που εμποδίζουν την προσωπική τους ανάπτυξη. Ένας υποστηρικτικός σύντροφος θα πρέπει να ενθαρρύνει την απόφαση του άλλου να επιδιώξει ευκαιρίες για κολέγιο ή εργασία που θα ταιριάζουν στον τρόπο ζωής και την ευημερία τους.
Πιο εμφανή σημάδια βίας στις σχέσεις περιλαμβάνουν απειλές, καταστροφή περιουσιακών στοιχείων ή επιθετικές σωματικές ενέργειες. Οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν αυτές τις συμπεριφορές, καθώς οι έφηβοι ενδέχεται να τις παραβλέψουν ή να τις υποτιμήσουν.
Πώς να Βοηθήσετε ως Γονείς και Κηδεμόνες
Η παρέμβαση στις σχέσεις των εφήβων μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς οι έφηβοι συχνά αντιστέκονται στην επίβλεψη από γονείς ή κηδεμόνες. Η Χάμπι προτείνει να μοιραστείτε πόρους που παρέχουν πληροφορίες για υγιείς και κακοποιητικές σχέσεις, επιτρέποντας στους εφήβους να τις εξερευνήσουν μόνοι τους χωρίς να αισθάνονται πίεση. Μια άλλη προσέγγιση είναι να εμπλέξετε έναν έμπιστο εξωτερικό πόρο, όπως κάποιο μέλος της οικογένειας, προπονητή ή θρησκευτικό ηγέτη, με τον οποίο ο έφηβος αισθάνεται πιο άνετα.
Οι έφηβες, ειδικά, κοινωνικοποιούνται συχνά να αποφεύγουν να λένε “όχι” για να είναι ευγενικές, κάτι που μπορεί να τις κάνει ευάλωτες σε σεξουαλικό καταναγκασμό αργότερα στη ζωή. Η εκπαίδευση των παιδιών να θέτουν όρια από νωρίς μπορεί να τα βοηθήσει να πλοηγηθούν σε αυτές τις καταστάσεις με αυτοπεποίθηση πριν εισέλθουν στον κόσμο των σχέσεων.
Δεδομένου ότι οι συζητήσεις για ευαίσθητα θέματα μπορεί να είναι δύσκολες, η Χάμπι προτείνει να εκμεταλλευτείτε φυσικές περιστάσεις, όπως τα ταξίδια με το αυτοκίνητο, για να έχετε ανοιχτές και λιγότερο επίσημες συζητήσεις.
Μοντέλο Υγιών Σχέσεων
Οι γονείς παίζουν κρίσιμο ρόλο στο να δείχνουν σεβασμό, επικοινωνία και όρια μέσα στις δικές τους σχέσεις. Ωστόσο, η σαφής καθοδήγηση είναι εξίσου σημαντική. Η συζήτηση για παραδείγματα από την ποπ κουλτούρα—όπως δυναμικές σχέσεων σε τηλεοπτικές εκπομπές ή ταινίες—μπορεί να προσφέρει έναν λιγότερο προσωπικό τρόπο για να διακρίνετε τις υγιείς από τις επιβλαβείς συμπεριφορές.
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να δημιουργούν έναν ασφαλή και μη κριτικό χώρο για να μιλήσουν τα παιδιά τους για τις σχέσεις τους. Η ενθάρρυνση για ανοιχτό διάλογο χωρίς τον φόβο άμεσης τιμωρίας θα βοηθήσει στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης, επιτρέποντας στους εφήβους να είναι πιο ειλικρινείς για τις εμπειρίες τους.
Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να δημιουργήσουν μια σχέση όπου το παιδί τους γνωρίζει ότι θα ακουστεί και θα κατανοηθεί, αντί να κριθεί αμέσως.
Πηγή: Οι πληροφορίες προέρχονται από το CNN.