Δ. Κούρκουλας στο Πρώτο: Η Ελλάδα ακολουθεί σωστή και ισορροπημένη πολιτική στο Μεσανατολικό-Δεν θα έπρεπε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή-Δεν θα βοηθήσει (audio)

Για το τι σηματοδοτεί η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από Ιρλανδία, Ισπανία και Νορβηγία μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, ο Δημήτρης Κούρκουλας, πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών και πρώην Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Η Ελλάδα ακολουθεί σωστή και ισορροπημένη πολιτική στο Μεσανατολικό-Δεν θα έπρεπε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή-Δεν θα βοηθήσει»

Αναφορικά με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και για το αν εκτιμάει ότι θα ακολουθήσουν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δηλαδή θα πάρουν τη σκυτάλη από Νορβηγία, Ιρλανδία, Ισπανία αλλά και για το αν θα μπορούσε κι η Ελλάδα να ακολουθήσει, ο κ. Κούρκουλας τόνισε «νομίζω ότι η Ελλάδα, λόγω των ειδικών σχέσεων που έχουμε και με τον αραβικό κόσμο και με το Ισραήλ, πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί μια πολύ προσεκτική πολιτική. Και σωστά νομίζω, η Ελλάδα έχει μέχρι τώρα ακολουθήσει στο θέμα της Γάζας την πολιτική που ακολουθεί τους τελευταίους μήνες και δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει εάν η Ελλάδα βγει στην πρώτη γραμμή του μετώπου για την αναγνώριση. Εξάλλου, η αναγνώριση έχει έναν συμβολισμό. Δεν λύνει το πρόβλημα. Η αναγνώριση δεν σημαίνει δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Για να δημιουργηθεί ένα κράτος χρειάζονται πολλές άλλες προϋποθέσεις, πολύ πιο ουσιαστικές. Η Ελλάδα νομίζω έχει συμβάλει και μπορεί να συμβάλει στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Διότι εκεί μιλάμε για λιμό, ο οποίος απειλεί εκατομμύρια Παλαιστινίους. Ήδη έχουν γίνει προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση και από την Κύπρο και από την Ελλάδα. Νομίζω ότι εκεί η συμβολή μας μπορεί να είναι ουσιαστική, εφόσον δημιουργηθούν οι συνθήκες να αποσταλεί, αλλά και στην ανοικοδόμηση ενδεχομένως της Γάζας. Μιλάμε τώρα για μια περιοχή η οποία φιλοξενεί δυόμισι εκατομμύρια κατοίκους και η οποία έχει σχεδόν ολοκληρωτικά καταστραφεί. Νομίζω λοιπόν, ότι ακολουθούμε μια ισορροπημένη πολιτική. Δεν νομίζω ότι στην γεωγραφική περιοχή που βρισκόμαστε και με τα ειδικά θέματα που αντιμετωπίζουμε χρειάζεται να βγούμε μπροστά σε αυτό το πολύ δύσκολο πρόβλημα, όπου και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο και έχουν και άδικο. Είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να πει αν φταίει ο μεν ή ο δε. Και οι δύο φταίνε όπως και η διεθνής κοινότητα έχει ευθύνες».  

Σχετικά με το τι εννοούμε λέγοντας παλαιστινιακό κράτος αλλά και ποιος ακριβώς θα εκπροσωπήσει την παλαιστινιακή πλευρά, σημείωσε «το ποιος θα εκπροσωπήσει τον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος βεβαίως έχει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι ένα από τα μεγάλα αγκάθια τα οποία έχουν δημιουργηθεί στην τελευταία εικοσαετία της απουσίας ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων και που εν μέρει οφείλεται και στην πολιτική του Ισραήλ. Αυτή τη στιγμή ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής είναι από το 2006 χωρίς εκλογές. Έχουν δημιουργηθεί τέτοιες συνθήκες που δεν επιτρέπουν ή δεν επιβάλλουν τη διενέργεια εκλογών. Άρα, υπάρχει ένα πρόβλημα νομιμοποίησης της εκπροσώπησης του παλαιστινιακού λαού και αυτό το προώθησε, αν θέλετε και το Ισραήλ, ελπίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα αποφύγει τη λύση των δύο κρατών. Η κατάσταση είναι πολύ περίπλοκη, αλλά σήμερα η πρώτη προτεραιότητα είναι να σταματήσουν οι εχθροπραξίες στη Γάζα και κυρίως να σταματήσει η ατιμωρησία σε όσους και από τις δύο πλευρές ενδεχομένως έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου».

Έπειτα, όσον αφορά το πώς είδε την παρέμβαση του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης και αν υπάρχουν πρακτικές νομικές συνέπειες και αν η κίνηση αυτή εκπέμπει έναν πολιτικό συμβολισμό αλλά και αν αποτελεί μια πίεση στην πλευρά του Ισραήλ, ο κ. Κούρκουλας επισήμανε «το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είναι μια μεγάλη κατάκτηση της πολιτισμένης ανθρωπότητας. Η δημιουργία ενός μόνιμου δικαστηρίου, το οποίο έχει αρμοδιότητα να δικάζει άτομα τα οποία έχουν διαπράξει εγκλήματα πολέμου. Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα, διότι τα κυρίαρχα κράτη και κυρίως τα ευρωπαϊκά, αλλά όχι μόνο, δέχθηκαν να παραχωρήσουν ένα κομμάτι της κυριαρχίας τους σε ένα διεθνές δικαστήριο για να δικάζει δικούς τους πολίτες. Υπενθυμίζω ότι σήμερα υπάρχουν 124 κράτη της διεθνούς κοινότητας που έχουν προσυπογράψει το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου παρά τη λυσσαλέα αντίδραση πολλών ισχυρών κρατών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπως η Ρωσία, όπως η Κίνα, όπως η Τουρκία, όπως η Αίγυπτος. Αλλά υπάρχει μια μεγάλη πλειοψηφία κρατών που έχουν προσχωρήσει. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα για τον περιορισμό της αυθαιρεσίας και της ατιμωρησίας σε περιπτώσεις πολέμων. Δυστυχώς, η ανθρώπινη κοινωνία δεν έχει κατορθώσει να εξαλείψει τον πόλεμο, αλλά τουλάχιστον έχει προσπαθήσει και έχει βάλει κάποια όρια στο πώς γίνεται ο πόλεμος». Όσο για το αν στην πράξη υπάρχει περίπτωση να δούμε εντάλματα και δίκες, ο κ. Δημήτρης Κούρκουλας απάντησε «ίσως να μην υπάρξουν δίκες, αλλά οι συνέπειες και οι πολιτικές και οι επικοινωνιακές και οι ηθικές και οι διπλωματικές είναι πάρα πολύ σημαντικές. Διότι, ο κ. Νετανιάχου, εάν τελικά εκδοθεί το ένταλμα, δεν θα μπορεί να έρθει στη Λευκωσία ή στην Αθήνα για τριμερείς συναντήσεις. Αυτό έχει ένα τεράστιο συμβολισμό. Επίσης, οι τρεις ηγέτες της Χαμάς, εναντίον των οποίων θα υπάρξουν εντάλματα, δεν θα μπορούν να πάνε ούτε στα παλαιστινιακά εδάφη, διότι οι Παλαιστίνιοι είναι μέρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου».

Για τη Βόρεια Μακεδονία

Ερωτηθείς τέλος για τη Βόρεια Μακεδονία, για τις εξελίξεις εκεί αλλά και για το αν συμφωνεί με τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα είναι κλειστός ο ευρωπαϊκός δρόμος και ότι δεν θα ακυρώσουν τα μνημόνια και τα σχετικά, ο κ. Κούρκουλας δήλωσε «νομίζω ότι εκεί δεν χρειάζεται να κάνει η Ελλάδα κάποιες ιδιαίτερες κινήσεις. Νομίζω ότι τα ευρωπαϊκά όργανα έχουν πάρει μια ξεκάθαρη θέση και όλοι ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει κάποια λογική και στη γειτονική χώρα, ώστε να μην πυροβολήσουν το πόδι τους και να μην τιμωρήσουν τους πολίτες τους, οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να συνεχιστεί η ευρωπαϊκή τους πορεία. Άρα, νομίζω ότι εμείς δεν έχουμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Τα ευρωπαϊκά όργανα αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εκδηλώσει σταθερά την υποστήριξή τους στην τήρηση του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών».