Αν τον Μάη του 2012 κάποιος έλεγε σε έναν 18χρονο φίλαθλο του “τριφυλλιού” ότι θα ξαναδεί την ομάδα του σε Final-4 στα 30 του, σίγουρα θα νόμιζε ότι πρόκειται περί κάποιου κακόγουστου αστείου. Κι όμως, ο… Εξάστερος όχι μόνο δεν έγινε “Επτάστερος”, αλλά δεν διεκδίκησε καν το έβδομο αστέρι για περισσότερο από μία δεκαετία. Κάποιες χρονιές προσπάθησε, αλλά δεν ήταν αρκετό. Άλλες αδίκησε τον εαυτό του, ενώ υπήρχαν κι αυτές κατά τις οποίες του… στερήθηκε αδίκως η πρόκριση σε ένα Final-4. Ωστόσο φέτος όλα ήταν διαφορετικά.
Όλα βέβαια ξεκίνησαν από την άφιξη του Έργκιν Άταμαν στην Αθήνα. Ακολούθησε η αναβάθμιση του ρόστερ και ως φυσικό επόμενο, μεταλλάχθηκε και το κλίμα στις τάξεις των φίλων του συλλόγου. Κάπως έτσι ο 17ος της περσινής σεζόν έγινε 2ος φέτος και πλέον είναι και ημιφιναλίστ!
Η αύρα του ΟΑΚΑ ήταν διαφορετική, θύμιζε κάτι απ’ τα παλιά, αλλά… όχι ακριβώς τα παλιά. Ο Παναθηναϊκός έζησε για αρκετό καιρό σκεπτόμενος το παρελθόν, όμως έτσι δεν προχωράς μπροστά. Το μόνο στοιχείο που επανήλθε -καλώς- από την εποχή του Ομπράντοβιτς και των αδερφών Γιαννακόπουλων ήταν αυτή η… σιγουριά. Υπήρχε μετά την ήττα στο Game 1 από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Υπήρχε όμως και πριν το Game 5. Οι 20.000+ φίλαθλοι που γέμισαν το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων είχαν μπει σε mood… γιορτής. Λες και ήξεραν τι θα ακολουθήσει. Το έβλεπες στους δρόμους γύρω από το γήπεδο, αλλά και μέσα σε αυτό, στις καθιερωμένες βόλτες πριν το τζάμπολ.
Αν ένα πράγμα πρέπει να “μείνει” από τη φετινή σεζόν είναι αυτό. Όχι η πρόκριση στο Final-4. Άλλωστε, οι αγωνιστικές επιτυχίες έρχονται και φεύγουν. Η κληρονομιά είναι που μένει και ο Παναθηναϊκός φέτος έκανε άλματα σε αυτόν τον τομέα. Από τα συνεχόμενα sold out, έως την εξάλειψη των καπνογόνων και των λέιζερ από το γήπεδο. Από τις 100.000 αιτήσεις για ένα εισιτήριο, έως το… χαρούμενο “ντου” των οπαδών στο παρκέ μετά το τέλος του αγώνα. Η “υγεία” που εξέπεμψαν αυτές οι εικόνες πρέπει να είναι ο οδηγός για το μέλλον. Τα αστέρια θα έρθουν…
ΥΓ Ας ευχηθούμε να ακολουθήσει και μία πρόκριση του Ολυμπιακού το βράδυ της Τετάρτης (8/5). Το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη μία διπλή παρουσία σε Final-4. Επίσης, οι δύο εκπρόσωποί μας στη Euroleague το αξίζουν. Πρωτίστως λόγω της συνολικής τους πορείας φέτος και δευτερευόντως διότι, ειδικά στην postseason, καλούνται να αγωνιστούν κάτω από μη-ιδανικές συνθήκες.
ΥΓ2 Με βάση αποκλειστικά την μπασκετική λογική, η παραμονή του Κέντρικ Ναν είναι ευτύχημα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Είναι σπάνιο να βλέπεις έναν τόσο ακριβοπληρωμένο Αμερικανό σταρ να έρχεται στη “γηραιά ήπειρο” κι όχι απλά να επιβεβαιώνει τις -πολύ υψηλές- προσδοκίες, αλλά να τις ξεπερνάει κιόλας. Επίσης, ας τον έχουμε στο νου μας ως “dark horse” για την κούρσα του MVP της διοργάνωσης. Άλλωστε η Euroleague έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι δίνει βαρύτητα στα playoffs, σε ότι αφορά το συγκεκριμένο βραβείο.//