Η Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Τρανσφοβίας και Αμφιφοβίας εστιάζει στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τις διακρίσεις και τον ρατσισμό που βιώνουν τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της ΛΟΑΤΚΙ+φοβίας έχει αναγνωριστεί και εορταστεί επίσημα σε περισσότερες από 130 διαφορετικές χώρες σε όλον τον κόσμο.
Η καμπάνια ξεκίνησε στις ΗΠΑ το 2004. Η επιλογή της 17ης Μαΐου σχετίζεται με την απόφαση του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας τη 17η Μαΐου 1990 να μην θεωρείται ψυχική ασθένεια η ομοφυλοφιλία.
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στην Ελλάδα
Ανάμεσα στις θετικές ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν το περασμένο έτος στην Ελλάδα, όσον αφορά την κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων για την κοινότητα, αποτελεί το γεγονός ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μπορούν πλέον να γίνονται αιμοδότες, μια απόφαση αρκετά σημαντική. Ωστόσο, αυτό είναι ένα μικρό βήμα και ο δρόμος για την ισότητα όλων είναι ακόμη μακρύς.
Στην Ελλάδα τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν τη δυνατότητα να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, όμως δεν έχουν το δικαίωμα στην τέλεση πολιτικού ή θρησκευτικού γάμου.
Η εγκληματική πρακτική των θεραπειών μετατροπής απαγορεύτηκε το περασμένο έτος στην Ελλάδα. Στον συγκεκριμένο νόμο, ενώ υπάρχουν θετικά σημεία, εντούτοις υπάρχουν και αρκετές ελλείψεις, με κυρίαρχη την τροπολογία που αναφέρει ότι επιτρέπονται τέτοιου είδους ψευδοθεραπείες, εφόσον εξασφαλιστεί η ρητή συναίνεση των ενήλικων ατόμων.
Απροστάτευτα παραμένουν και τα intersex άτομα σε εγκληματικές διαδικασίες “κανονικοποίησης”. Στη χώρα μας, οι ακτιβιστές και οργανισμοί για τα δικαιώματα των intersex υποστηρίζουν ότι οι “κανονικοποιητικές” χειρουργικές επεμβάσεις ή παρεμβάσεις πριν το άτομο είναι αρκετά μεγάλο ώστε να λάβει το ίδιο μια ενημερωμένη απόφαση, αποτελούν εγκληματικές ενέργειες. Οι “κανονικοποιητικές” επεμβάσεις σε intersex άτομα είναι γεγονός και αποτελούν πρακτική που υποστηρίζεται -δυστυχώς- από πολλά μέλη του επιστημονικού χώρου, με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να υφίστανται ψυχολογική βλάβη από τις παραβιαστικές και οδυνηρές παρεμβάσεις, οι οποίες είναι συχνά ανεπανόρθωτες.
Η ψυχολογική βλάβη από τις παραβιαστικές και συχνά οδυνηρές παρεμβάσεις σε νεαρή ηλικία τεκμηριώνεται επίσης ευρύτατα από τους intersex ανθρώπους που έχουν υποστεί τέτοιες παρεμβάσεις.
Την ίδια ώρα, τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά υποφέρουν στο ελληνικό σχολείο, καθώς πέφτουν θύματα μπούλινγκ, λόγω της σεξουαλικότητάς τους ή της ταυτότητας ή και των χαρακτηριστικών φύλου τους.
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ και ιδιαίτερα τα τρανς πρόσωπα στην Ελλάδα συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα στερεοτύπων, προκαταλήψεων, παρενοχλήσεων, διακρίσεων και βίας, καθώς και περιορισμένη πρόσβαση στην εργασία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ασφάλιση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση, εκτός από την ευρεία ρητορική μίσους και τη βία που αντιμετωπίζουν τόσο στην ιδιωτική και όσο και στη δημόσια σφαίρα.
Η Ελλάδα στον “χάρτη ομοφοβίας” της Ευρώπης
Ο νέος “Rainbow χάρτης” της Ευρώπης κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από την οργάνωση ILGA-Europe.
Ο συγκεκριμένος χάρτης αποτυπώνει το πού βρίσκεται κάθε χώρα της Ευρώπης σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα που αφορούν, μεταξύ άλλων, στα εγκλήματα μίσους, στην αναγνώριση των τρανς, ίντερσεξ ατόμων κλπ.
Οι χώρες που συμμετέχουν κατατάσσονται και σε μια λίστα σύμφωνα με το σκορ που συγκεντρώνουν.
Στην κορυφή της κατάταξης βρίσκεται για ακόμη μία χρονιά η Μάλτα (89%), ενώ η Ελλάδα (57%) βρίσκεται στη 13η θέση. Στον “πάτο” της κατάταξης βλέπουμε την Τουρκία (4%) και το Αζερμπαϊτζάν (2%)
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας – Το ερεβώδες σκηνικό της Ελλάδας
ILGA-EUROPE
Η θέση της Ελλάδας
Ο χάρτης κατατάσσει 49 ευρωπαϊκές χώρες με βάση τις αντίστοιχες νομικές και πολιτικές πρακτικές τους για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, με σκορ από 0-100%.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 13η θέση με σκορ 57%. Η οργάνωση αναφέρει τις υπάρχουσες νομοθεσίες με βάση τις οποίες η Ελλάδα κατέχει τη συγκεκριμένη θέση.
Επιπλέον, προτείνει νομοθετικές αλλαγές με σκοπό τη βελτίωση της κατάστασης σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα στην χώρα.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται:
Λήψη νομικών μέτρων για τη διασφάλιση της ισότητας στο γάμο.
Μεταρρύθμιση του νομικού πλαισίου για τη νομική αναγνώριση του φύλου ώστε να βασίζεται στον αυτοπροσδιορισμό χωρίς την απαίτηση διαζυγίου και να περιλαμβάνει την πρόσβαση των non-binary προσώπων.
Συμπερίληψη όλων των πλευρών των ταυτοτήτων (σεξουαλικός προσανατολισμός, ταυτότητα φύλου, έκφραση φύλου, χαρακτηριστικά φύλου) στη νομοθεσία και πολιτικές που απαγορεύουν τις διακρίσεις στην εκπαίδευση και την υγεία.
Επισημοποίηση πολιτικών ή/και άλλων θετικών μέτρων για το άσυλο που περιέχουν ρητή αναφορά όλων των SOGIESC (σεξουαλικός προσανατολισμός, ταυτότητα φύλου, έκφραση φύλου, χαρακτηριστικά φύλου).
Athens Pride 2023: Το συγκλονιστικό σποτ για το φετινό φεστιβάλ Υπερηφάνειας
https://www.youtube.com/watch?v=Ket8eeutFL8
Ένα βίντεο με ηχηρά μηνύματα έδωσε στη δημοσιότητα το Athens Pride 2023, το οποίο ξεκινάει επίσημα από την Τετάρτη 17 Μαΐου 2023 με δεκάδες εκδηλώσεις και κορυφώνεται το Σάββατο 10 Ιουνίου με περίπτερα, πορεία και συναυλία στο Σύνταγμα.
Φέτος, οι εκδηλώσεις που θα πλαισιώσουν τη διοργάνωση θα ποικίλουν από θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, ταινίες, εκθέσεις, μέχρι πάρτι, συζητήσεις και workshops.
Το βίντεο του φετινού Athens Pride έχει ως κεντρικό σύνθημα το «Για να μπορούμε να πούμε στα παιδιά μας μια φορά κι έναν καιρό διεκδίκησα και πέτυχα», ενώ συνοδεύεται από ένα εξίσου δυνατό κείμενο.
«Μια φορά κι έναν καιρό… με φώναζαν με το όνομά μου. Μπορούσα να συστηθώ χωρίς συστολή, να δείξω την ταυτότητά μου όπου θέλω και με ανέφεραν με τις σωστές αντωνυμίες και έμφυλες λέξεις.
Μια φορά κι έναν καιρό… μπορούσε ν’ αναγνωριστεί η σχέση μου. Η επιλογή ήταν μόνο δική μου και δεν αφορούσε την ταυτότητα φύλου μου, το φύλο μου ή την έκφρασή του. Γιατί μπορούσα να έχω παιδιά, γάμο και οικογένεια όπως την φανταζόμουν εγώ και όχι όπως την όρισαν άλλοι.
Μια φορά κι έναν καιρό… ήμουν εγώ. Μπορούσα και υπήρχα όπως ακριβώς ήθελα, οι γιατροί δεν επενέβησαν χωρίς την άδειά μου στο σώμα μου, δεν κρύφτηκα ποτέ στο βάθος μιας ντουλάπας και ούτε είχε σχέση η σωματικότητά μου, το φύλο μου ή τα άτομα που αγαπούσα με την αξία μου.
Μια φορά κι έναν καιρό… επέζησα. Δεν με ανάγκασαν να φύγω από έναν κόσμο που ποτέ δεν έκανε χώρο για μένα. Φορούσα ό,τι ήθελα, πήγαινα όπου ήθελα και γύρναγα ό,τι ώρα ήθελα. Οι δείκτες δολοφονίας, αυτοκτονίας και εκφοβισμού δεν ήταν μεγαλύτεροι για άτομα σαν εμένα.
Μια φορά κι έναν καιρό… δε φοβόμουν. Δε φοβόμουν να υπάρξω, να χαρώ, να ζήσω. Δεν φοβόμουν να είμαι εγώ.»
Όπως πάντα, το συγκεκριμένο παραμύθι διαβάζεται μέσα σε κλειστές ντουλάπες, γράφεται σε κρυμμένα ημερολόγια και εκμυστηρεύεται στο πουθενά… μέχρι τώρα. Γιατί τώρα… Τέλος τα παραμύθια.
Στις 10 Ιουνίου θα βγούμε στον δρόμο όπως κάθε χρονιά, για να γιορτάσουμε, να θυμηθούμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας οφείλεται:
Για να έχουμε τις οικογένειές μας στο φως,
για να αγαπάμε ελεύθερα, χωρίς ντροπή,
για να μας ανήκουν τα σώματά μας,
για να αποφασίζουμε εμείς για εμάς,
για να μην δολοφονούμαστε στους δρόμους,
για να μη φοβόμαστε για τη ζωή μας,
για να μπορούμε να πούμε στα παιδιά μας…
«Μια φορά κι έναν καιρό… διεκδίκησα και πέτυχα